Masz braki zębowe w jamie ustnej i niezbędny jest zabieg implantacji, ale cierpisz na bruksizm? Dowiedz się, czy nawykowe zgrzytanie zębami może być przeszkodą przy implantach zębowych oraz jakie istnieją metody leczenia tego schorzenia.
Bruksizm, czyli zgrzytanie zębami
Bruksizm to nawykowe, bezwolne zaciskanie lub (i) zgrzytanie zębami. To schorzenie dotyka wiele osób, a spora część z nich może nie być nawet tego świadoma. Wyróżnia się bruksizm nocny oraz dzienny. Ten pierwszy może prowadzić do zmian w stawach skroniowo-żuchwowych, a nawet bólu głowy.
Jeszcze do niedawna bruksizm uchodził za problem wyłącznie stomatologiczny. Obecnie jednak osoby cierpiące na to schorzenie są leczone przez kilku specjalistów, takich jak stomatolog, neurolog, fizjoterapeuta czy psychoterapeuta.
Najbardziej znane objawy bruksizmu to bardzo silne zasikanie zębów oraz nawykowe zgrzytanie zębami. Oprócz tego sygnałami świadczącymi o tej chorobie są takie dolegliwości jak:
- ścieranie i pękanie zębów,
- przygryzanie dziąseł i krwawienie z nich,
- ból, trzaski i przeskakiwania żuchwy,
- ograniczona ruchomość żuchwy,
- przewlekły ból głowy i szyi.
Implanty zębowe a bruksizm
Implanty dentystyczne to odpowiedź na braki zębowe u osób, które z różnych powodów utraciły swoje naturalne zęby. Obecnie to najbardziej skuteczny sposób na odzyskanie pięknego uśmiechu i uzupełnienia braków w jamie ustnej. Implanty wyglądem przypominają małe śrubki, które są wszczepienia w kość żuchwy lub szczęki. Następnie na nich mocowane są korony lub mosty tworzące trwałe i naturalnie wyglądające zęby.
Niestety nie u każdego pacjenta przeprowadzenie zabiegu jest możliwe. Chociaż bruksizm nie wyklucza podjęcia leczenia, to według badań naukowców z Malmö University bruksizm zwiększa ryzyko niepowodzenia leczenia implantologicznego.
Badacze przeanalizowali dane medyczne blisko tysiąca pacjentów, u których wszczepiono 3.5 tysiąca implantów. Ze 185 pacjentów z wszczepionymi implantami 56 miało jednocześnie zdiagnozowany bruksizm. U pacjentów z bruksizmem nie przyjęło się 13% wszczepów, zaś u osób bez tego schorzenia – jedynie 4,6%.
Warto jednak podkreślić, że bruksizm nie jest jedynym czynnikiem zwiększającym ryzyko niepowodzenia leczenia implantologicznego. Wpływa na to między innymi rodzaj implantu, poziom higieny jamy ustnej, palenie tytoniu czy przyjmowanie niektórych leków.
Implanty zębów a bruksizm – jakie kroki podjąć przed leczeniem?
W pierwszej kolejności jest to konsultacja ze specjalistą. Na taką konsultację przed zabiegiem wszczepienia implantów można umówić się do kliniki Dental Fraternity w Warszawie. W trakcie wizyty lekarz oceni stan jamy ustnej, w tym obecność bruksizmu i jego nasilenie.
W przypadku zdiagnozowania bruksizmu należy rozpocząć jego leczenie. Najczęściej przyjmuje ono formę szyny relaksacyjnej, która jest wykonana indywidualnie pod każdego pacjenta. Zakłada się ją na noc, by zapobiec zgrzytaniu zębami, tarciu ich powierzchni oraz nieświadomym ruchom szczęki i żuchwy. To jednak tylko pierwszy etap leczenia, który polega na wyciszeniu objawów. Aby pozbyć się bruksizmu na dobre, może okazać się niezbędna pomoc psychoterapeuty, neurologa oraz fizjoterapeuty.
Dodatkowo lekarz może zalecić zastosowanie toksyny botulinowej, by zablokować bodziec nerwowy wysyłający impuls do mięśnia żwacza. W efekcie mięsień się rozluźnia, łagodnieją rysy twarzy w okolicach szczęki, a problem zgrzytania i zacisku odchodzi w zapomnienie na co najmniej kilka miesięcy.